“…in 1934, Captain Hans Speidel, as an assistant to the German military attaché in Paris, carried out the super-secret operation “Teutonic Sword” on Goering’s orders. The goal of this endeavor is to organize the assassination of the Yugoslav king…”

 

SVAKI veliki istorijski događaj, koji je izazvao međunarodne potrese, podložan je u različitim vremenima različitim tumačenjima. I upravo to se dogodilo u Istočnom Berlinu, 23. maja 1957, kada se u jutarnjem izdanju lista “Nova Nemačka”, na prednjim stranama, pojavio jedan neobičan tekst. Istočni Nemci, gotovo 23 godine posle ubistva kralja Aleksandra u Marselju (9. oktobra 1934), ponovo otvaraju ovu, takoreći, zaboravljenu stranicu istorije.

 

Adolf Hojzinger, levo od Hitlera, 1942. godine

Suština ovog novinskog štiva bila je u tvrdnji da je kapetan Hans Špajdel 1934. kao pomoćnik nemačkog vojnog atašea u Parizu, po Geringovom naređenju izveo supertajnu operaciju “Tevtonski mač”. Cilj ovog poduhvata je spomenuti atentat na jugoslovenskog kralja, operacija u kojoj je stradao i francuski ministar inostranih poslova Luj Bartu. Celu operaciju, piše novinar “Nove Nemačke”, organizovao je Špajdel, uz pomoć svojih agenata koji su do tančina pratili sve mere obezbeđenja kraljeve posete Francuskoj i na taj način omogućili ustašama i VMRO da izvrše atentat.

O neposrednom efektu ovog teksta nisu sačuvani tragovi ni sećanja savremenika. Šta je to što je istočnonemačke službe toliko zaintrigiralo da najednom hoće da razreše “marseljski čvor”, da tek posle više od dve decenije, otkrivaju ko je bio u pozadini likvidacije jugoslovenskog suverena?

CILJ kompletne akcije sa istočne strane Berlinskog zida bio je Hans Špajdel. Nekadašnji kapetan i pomoćnik atašea iz Pariza, u međuvremenu je postao zapadnonemački general-lajtnant, i u aprilu 1957. godine postao glavnokomandujući kopnenih snaga NATO za srednju Evropu sa sedištem u Fontenblou u Francuskoj. Špajdel će, pre vrtoglave posleratne karijere u Zapadnoj Nemačkoj i u NATO, ostvariti zavidan uspon u Hitlerovoj vojsci. Bio je general i načelnik nekoliko štabova. NJegova kratka biografija bi ovako izgedala: “Kao maturant, za vreme Prvog svetskog rata stupa dobrovoljno u vojsku. U periodu 1933-1935. pomoćnik je nemačkog vojnog atašea u Parizu. Za vreme građanskog rata u Španiji imenovan je za vojnog atašea gde je pored obaveštajnih poslova obučavao diverzante Frankove armije.

 

Hans Špajdel i general Romel 1944.

Ratna karijera: 1940 – načelnik štaba Vojnog zapovednika u Parizu (pod nemačkom okupacijom); 1941 – unapređen u čin pukovnika; 1942 – načelnik Generalštaba 5. Armijskog korpusa na Istočnom frontu; 1943 – general-major; 1944 – načelnik Generalštaba Armijske grupe B.

Posleratna karijera: Od 1950. – vojni savetnik kancelara Adenauera; 1954-1955-predstavnik SR Nemačke u razgovorima o njenom stupanju u NATO; 1955 – general-lajtnant Bundesvera; 1957-1963 – glavnokomandujući Kopnenih snaga NATO za Srednju Evropu, sa sedištem u Fontenblou, Francuska. 1964 – odlazi u penziju i postaje predsednik Fondacije Nauka i politika. Godine 1977. objavljuje memoare, pod naslovom “Iz našeg vremena”.

Istočni Nemci su ga optužili, pored organizovanja atentata u Marselju, za sledeće ratne zločine: protiv civilnog stanovništva u okupiranoj Francuskoj; Organizacija taktike “spržena zemlja” na okupiranoj sovjetskoj teritoriji. Pod njegovom komandom u Voronješkoj, Belogradskoj, Harkovskoj i Kirovogradskoj oblasti ostala su zgarišta, porušene fabrike, mostovi, bolnici, školi i železničke stanice. Zabeleženi su i strašni zločini nad civilnim stanovništvom…

POPUT ovog generala “sa četiri zvezdice”, mnogim nacistima koji su podržavali režim u Nemačkoj i nacističke satelitske tvorevine u Evropi u sprovođenju holokausta, zločina genocida i zločina protiv čovečnosti, nikada nije suđeno za ubijanje Jevreja, Poljaka, Grka, Rusa, Srba i drugih evropskih naroda, već su postavljani na čelne položaje u Alijansi, zapadnonemačkoj vladi, vojsci, društvu…

Jedna od krupnijih zverki među njima bio je Adolf Hojzinger, za vreme rata od 1940. do 1944. godine Hitlerov načelnik Operativnog odeljenja, odnosno Generalštaba. Aktivno je učestvovao u planiranjima invazija Trećeg rajha na Poljsku, Norvešku, Dansku, Francusku i, naravno, Jugoslaviju. Bio je treći čovek u nacističkoj hijerarhiji kada je reč o planiranju i strategiji. Međutim, nakon rata ovom zločincu, čiji su strateški zahvati u nekoliko evropskih zemalja doveli do smrti miliona ljudi, nije suđeno. Naprotiv, postao je čelni čovek novosnovane vojske Zapadne Nemačke – Bundesvera, da bi konačno 1961. bio imenovan za predsedavajućeg Vojnog komiteta NATO. Drugim rečima, faktički je obavljao dužnost načelnika Generalštaba. Na ovom položaju je ostao do 1964.

Na žalost, pored Špajdela i Hojzingera, poduži je spisak nemačkih nacista i ratnih zločinaca koji su posle 1945. nastavili karijeru u Zapadnoj Nemačkoj vojsci ili u vojnoj Alijansi. Takav je slučaj i sa Johanesom Štajnhofom, ratnim pilotom Geringove “Luftvafe” i nosicem Gvozdenog viteškog krsta – najvrednijeg odlikovanja u nacističkom Vermahtu. I on je, poput Adolfa Hojzingera, postao predsedavajući Vojnog komiteta NATO. Ovu dužnost je obavljao od 1971. do 1974. Prethodno je bio na nižim položajima u Alijansi.

Ovom prilikom spomenućemo samo one naciste koji su zauzimali komandne položaje. Grof Johan Adolf Graf fon Kielmanseg je u Drugom svetskom ratu bio oficir Generalštaba Vrhovne komande Vermahta od 1942. do 1944. da bi kasnije u okvirima NATO struktura postao glavni komandant za centralnu Evropu, 1967. i 1968. Major Vermahta Ernst Ferber i šef grupe organizacionog odeljenja Vrhovne komande Vermahta 1943.-1945, nosilac Vermahtovog Gvozdenog krsta Prvog reda, u NATO je bio isto kao i grof Johan Adolf Graf, ali pet godina kasnije, od 1973-1975. Na ovom istom komandnom mestu Ernsta Ferbera su nasledili i bivši nemački nacisti Vermahta Karl Šnel 1975-1977. (nosilac Gvozdenog krsta Drugog reda, komandant baterije na Zapadnom frontu 1940. i načelnik štaba 74. Pancer korpusa 1944.), Franc Jozef Šulce 1977-1979. (nosilac Gvozdenog viteškog krsta 1944.) i Ferdinand fon Zenger Eterlin 1979-1983. (poručnik 24. Pancer divizije nemačke 6. armije, učesnik Staljingradske bitke, ađutant Vrhovne komande Vermahta i nosilac zlatnog Nemačkog krsta).

 

Rajnhard Gelen kao direktor BND

U PROLEĆE 1945, dok se rušio Treći rajh, Amerikancima se predao nacistički general Rajnhard Gelen koji je bio je zadužen za Rusiju u vrhovnom štabu Adolfa Hitlera. On je organizovao brojne obaveštajne operacije u istočnoj Evropi i SSSR. Bio je savetnik u projektima istrebljenja Jevreja i Slovena. U strahu da bi Rusi, koji su tragali za Gelenom kako bi namirili stare račune, mogli saznati za činjenicu da je on u američkim rukama, vojska je odlučila da ga pošalje u Vašington na produženo isleđivanje. Gelenu je verovatno bilo zabavno što su ga Amerikanci obukli u uniformu američkog generala dok su ga krišom ukrcavali u avion u pokušaju da ne privuku pažnju sovjetskih agenata. Pokrovitelj Gelena bio je lično budući direktor CIA Alen Dals. Postavljen je na čelo odeljenja CIA za Rusiju, pa je tako nastavio da radi posao koji je započeo kod Hitlera. Promenio je samo uniformu. Međutim, ono što je najznačajnije, Rajnhard Gelen je po povratku u Nemačku svoje bliske saradnike naciste preporučio Amerikancima, među kojima su bili i već pobrojan komandni kadar u Glavnom štabu NATO u Evropi.

Dr Ebarharta Tauberta, koji je za vreme Drugog svetskog rata bio jedna od glavnih poluga Hitlerove antisemitske propagande, pravio je filmove u kojima su satanizovani Jevreji i bio je jedan od glavnih promotera zakona kojim je nametnuta obaveza Jevrejima da nose žute trake, Gelen je angažovao da radi za američku obaveštajnu službu. Nedugo zatim Taubert postaje savetnik Francu Jozefu Štrausu, nemačkom ministru odbrane, takođe bivšem nacisti. Iz Ministarstva odbrane Taubert prelazi u novu vojnu alijansu gde postaje savetnik u Odeljenju za psihološko ratovanje.

General Rajnhard Gelen, savetnik za istrebljenje Jevreja i Slovena je postavljen za direktora Nemačke obaveštajne agencije – BND. I to će biti sve do 1968. godine.

 

Šef nemačkih obaveštajnih službi Hajnrih Himler

Zahvaljujući SAD, nacisti tako bivaju pokretačka mašina NATO i CIA i postaju borci za mir i slobodu u Evropi! Amerika i Severnoatlantski savez pružili su priliku nacistima za “drugi” nezasluženi život i otvorili im put da Zapad oblikuju prema svojoj izopačenoj ideologiji.

HIMLEROVA ĆERKA SEKRETARICA BND

PRE neku godinu Tanjug je preneo vest “Bilda” da je Gudrun Burvic, ćerka šefa nacističkih Zaštitnih odreda (SS) Hajnriha Himlera kratko radila u nemačkoj obaveštajnoj službi nakon Drugog svetskog rata. Nemački list je objavio da je Burvicova, koja je nosila muževljevo prezime, radila u BND kao sekretarica. Navodi se da je to bilo u vreme kad je službu vodio Rajnhard Gelen. Himlerova ćerka, koja je umrla u 89. godini, nikada se nije odrekla nacističke ideologije i nikada se nije distancirala od očevih zločina.